Auknar álögur kosta fjölskyldu tæpar 800 þúsund á kjörtímabilinu

Fréttatilkynning frá borgatstjórnarflokki sjálfstæðismanna

 Aðhald í rekstri borgarinnar ábótavant- Auknar álögur kosta fjölskyldu tæpar 800 þúsund á kjörtímabilinu

Seinni umræða um ársreikning Reykjavíkurborgar 2012 fór fram á borgarstjórnarfundi í dag.  Þetta er annað fjárhagsárið sem meirihluti Besta flokks og Samfylkingarinnar hefur haft tækifæri til þess að setja alfarið mark sitt á borgarreksturinn.  Og annað árið í röð er taprekstur í borginni sem gefur til kynna að aðhald í rekstri borgarinnar sé ábótavant.

 

Samanlögð rekstrarniðurstaða áranna 2011 og 2012 í A- hluta ársreikningsins er neikvæð um 2,8 milljarða króna. En samanlögð rekstrarniðurstaða tveggja ára þar á undan þegar fyrrverandi meirihluti var við stjórn var jákvæð um 4,7 milljarða króna.  Á tímabili núverandi meirihluta hefur aðhaldið verið ófullnægjandi og kerfið vaxið á kostnað borgarbúa með skatta- og gjaldskrárhækkunum. 

 

Lítið sem ekkert hefur verið hagrætt í kerfinu.  Þær aðgerðir sem mest áhersla var lögð á, hafa ekki ekki skilað þeirri niðurstöðu sem að var stefnt.   Þannig fór meirihlutinn í sársaukafullar breytingar á skóla- og frístundakerfi borgarinnar sem var harðlega gagnrýnt af foreldrum og starfsmönnum.  Auk þess hefur verið farið í breytingar á stjórnkerfinu þar sem markmiðið var mjög óskýrt.  Komið hefur í ljós að þessar hagræðingar skila afar litlum ávinningi og var það staðfest í skýrslu úttektarnefndar á stjórnsýslu borgarinnar sem birt var í apríl.

Auknar álögur kosta fjölskyldu tæpar 800 þúsund á kjörtímabilinu 

Fulltrúar Sjálfstæðisflokksins hafa tekið saman dæmi um 5 manna fjölskyldu með meðallaun sem á litla íbúð og þarf að greiða skatta og gjöld í Reykjavík. Þessi fjölskylda mun í lok ársins hafa greitt 800 þúsund krónur umfram það sem hún hefði gert án hækkana núverandi meirihluta frá árinu 2010.   

Þess má geta að á árunum 2010 – 2013 hefur vísitala neysluverðs hækkað um 13% en hækkanir á þjónustu borgarinnar nema um 20% á sama tíma. Skattar og gjöld borgarinnar hafa því á þessu sama tímabili hækkað um 7% umfram vísitölu.  

Það er auðvelt að stjórna með því að taka stöðugt fé af fjölskyldum og fyrirtækjum í borginni. Mun skynsamlegra, sanngjarnara og farsælla hefði verið að nýta það svigrúm sem til að hagræða í kerfinu og auðvelda almenningi að takast á við erfiða tíma.  

 

Viðbrögð borgarinnar við bankahruni og hagræðingu 2009 hrósað

Viðbrögð borgarinnar við bankahruni viðurkennd og hagræðingu 2009 hrósað

Til fjölmiðla

Frá borgarstjórnarflokki Sjálfstæðisflokksins

Skýrsla úttektarnefndar borgarstjórnar á stjórnkerfi og stjórnsýslu Reykjavíkurborgar var rædd á borgarstjórnarfundi í dag. Í skýrslunni eru yfir hundrað góðar og þarfar ábendingar um það sem má betur fara í borgarkerfinu og er það ósk borgarfulltrúa Sjálfstæðisflokksins að efnt verði til þverpólitísks samstarf um að nýta þessar ábendingar í þágu skilvirkara borgarkerfis.

Athygli vekur að í kaflanum um úttekt á áhrifum bankahrunsins 2008 (Kafli 9) er borgarstjórn sérstaklega hrósað fyrir viðbrögð við hruninu og þá sérstaklega þeirri þverpólitísku samstöðu sem náðist að koma á:

„Telur úttektarnefndin að borgaryfirvöld hafi brugðist við þessum áföllum strax og þau þóttu fyrirsjáanleg á árinu 2008 og að sú pólitíska samstaða sem náðist um viðbrögð við vandanum hafi verið mjög mikilvæg í því efni.” (Bls. 12)

Einnig er fjallað sérstaklega um fjárhagsáætlanagerð 2009 þar sem borgarstjórn fór nýjar leiðir sem skilaði hagræðingu um 2,3 milljarð. Þessi nýstárlega aðferðarfræði þar sem 3000 starfsmenn borgarinnar tók þátt hefur vakið athygli langt út fyrir landsteinanna. Skýrsluhöfundar nefna þetta sérstaklega:

„Fór mikil vinna í að undirbúa fjárhagsáætlun borgarinnar fyrir 2009 en hún einkenndist um margt af nýjum vinnubrögðum. Þar var meðal annars kallað eftir tillögum og ráðgjöf allra starfsmanna um hvernig ná mætti fram nauðsynlegum sparnaði.” (bls.176)

Það er ánægjulegt að fá staðfestingu á því að brugðist hafi verið við efnhagsástandinu á þann hátt að til eftirbreytni sé. Ný vinnubrögð og samstaða milli borgarfulltrúa skilaði sér í aukinni starfsánægju á meðal starfsmanna og lítilli sem engri þjónustuskerðingu til borgarbúa. Markmið borgarstjórnar á að vera að finna lausnir innan stjórnsýslunnar áður en farið er í þjónustuskerðingar sem hafa áhrif á grunnþjónustu við borgarbúa – það skilaði sér á þessum tíma.

Það þarf að láta verkin tala

                                                                                                                                               Í borgarstjórn í dag var samþykkt ný stefna í íþróttamálum sem gerir ráð fyrir aukinni áherslu á almenningsíþróttir og auknu aðgengi að íþróttamannvirkjum borgarinnar. Það skýtur óneitanlega svolítið skökku við þegar á sama tíma er búið að skerða opnunartíma sundlauganna úti í hverfunum þannig að þær loka  kl. átta á föstudagskvöldum og kl. sex á laugardögum og á Kjalarnesi er svo lokað kl. þrjú um helgar.
Ef ætlunin er að auka aðgengi að íþróttamannvirkjum borgarinnar og stuðla að því að fjölskyldur geti stundað íþróttir saman ætti að byrja á því að lengja opnunartíma sundlauganna enn frekar og gera fjölskyldum kleift að fara í sund í frítíma sínum. Sund er sú almenningsíþrótt sem flestir stunda og er sá hluti í menningu borgarbúa sem við tengjum við heilbrigða lífshætti og að þeirri menningu eigum við að hlúa. Það er ekki nóg að hafa fögur fyrirheit í svona stefnuplaggi, það þarf að láta verkin tala.

Hlusta ekki á raddir foreldra

Fulltrúar Samfylkingar og Besta flokksins kvittuðu fyrir það á fundinum í Hamraskóla í kvöld að þeir hafa aldrei haft í hyggju að hlusta á foreldra eða hafa yfir höfuð samráð við þá um breytingarnar á skólastarfinu í sunnanverðum Grafarvogi.

Mikil reiði vegna sameiningar

Borgaryfirvöld hafa kvittað upp á að hlusta ekki á raddir foreldra

Meirihluti borgarstjórnar hefur ekki hlustað, hlustað á þær 12.000 raddir borgarbúa sem hafa mótmælt þeim sameiningartillögum skóla og frístundaheimila sem keyrðar voru í gegn á borgarstjórnarfundi í gær. Meirihlutinn hefur heldur ekki hlustað á þá fagaðila í menntamálum sem gagnrýnt hafa sameiningartillögurnar harðlega og bent á að þær skorti framtíðarsýn.Meirihlutinn hefur jafnframt kosið að líta framhjá þeirri staðreynd að 90% þeirra umsagna sem borist hafa eru á neikvæðum nótum og að foreldrar hafi krafist þess að tillögurnar verði dregnar til baka.

 Rauði þráðurinn á þeim fjölmörgu fundum sem haldnir hafa verið í hverfum borgarinnar að undaförnu er að tillögurnar séu illa ígrundaðar, að þær skili hvorki faglegum né fjárhagslegum ávinningi og á öllum þessum fundum var kvartað undan samráðsleysi við foreldra og fagfólk í þessu máli. Foreldrar hafa margítrekað óskað eftir virku samráði um hagræðingartillögurnar án árangurs.

  Nú liggur fyrir að farið verður í sameiningar í flestum hverfum borgarinnar nema í Vesturbæ og Breiðholti. Með því að fresta niðurskurði í þessum tveimur hverfum og gera skólasamfélaginu þar kleift að koma að hagræðingartillögunum er jafnræðis ekki gætt milli hverfa. Því hlýtur sú spurning að vakna hvers vegna þessi tvö hverfi hafi þessa sérstöðu.  Að mínu viti er það sjálfsögð og eðlileg krafa að jafnræðis sé gætt og öll hverfi sitji við sama borð þegar kemur að því að móta tillögur um hvernig best sé að hagræða í skólum borgarinnar.Sameiningartillögurnar hafa valdið miklum óróa og uppnámi í skóla- og frístundastarfi og það vill stundum gleymast í umræðunni að við erum hér að tala um yngstu þjóðfélagsþegnana – börnin í borginni sem aldrei fyrr þurfa á festu og stöðugleika að halda í því mikla atvinnuleysi og efnahagsþrengingumsem blasa við í samfélaginu.

 Þegar erfiðleikar steðja að á borð við þessa  á skólinn að vera skjól fyrir börnin þar sem tilveran gengur sinn vanagang. Við eigum að leggja allt kapp á að vernda skólastarfið og forgangsraða í þágu barnanna. Það hefur meirihluti borgarstjórnar hins vegar ekki gert nú þegar hann tekur ákvarðanir þvert á vilja foreldra og fagfólks í borginni. Meirihlutinn kýs að hagræða með því að byrja á þeirri lögbundnu þjónustu sem snýr að börnunum í borginni í stað þess að byrja á ólögbundinni þjónustu eins og grasslætti og steinsteypu eða öðrum þeim verkefnum sem hæglega má slá á frest. Við eigum að setja börnin í borginni í forgang og vernda þá þjónustu sem snýr að þeim því við frestum ekki menntun og uppeldi barnanna okkar. Borgaryfirvöld eiga að sína sóma sinn í því að hlusta á raddir foreldra því það eru þeir sem bera ábyrgð á uppeldi og menntun barna sinna og vita hvað þeim er fyrir bestu.

Hækkanir og skert þjónusta

Hækkanir og skert þjónusta eru orðin einkunnarorð meirihluta borgarstjórnar.
Nú síðast í dag á borgarstjórnarfundi samþykkti meirihlutinn  að leggja enn meiri álögur á borgarbúa með hækkun útsvars og til stendur að skerða þjónustu enn meira.

Hvað kostar að mæla borgina upp?

Í gærmorgun þegar ég var á leið út mætti ég fjórum galvöskum borgarstarfsmönnum á lóðinni við húsið mitt að mæla fjarlægðina frá öskutunnugeymslunni að götu. Reyndar vissi ég að þetta fáránlega uppátæki stæði til þar sem töluverð umræða hefur verið um þetta mál innan borgarkerfisins. Það fyrsta sem manni flýgur í hug er hver skyldi kostnaðurinn vera við allar þessar mælingar og svo hvað mun umsýslan utan um þetta allt saman kosta. Hefði ekki verið gáfulegra að mælast til þess við þá borgarbúa sem tök hafa á að setja tunnurnar út á gangstétt þá daga sem sorphirðubíllinn kemur í stað þess að fara út í allt þetta umstang með tilheyrandi kostnaði og auknum álögum á borgarbúa?

Ritskoðað skólastarf

Meirihluti Mannréttindaráðs Reykjavíkur , fulltrúar Samfylkingar og Besta flokksins, hafa nú í hyggju að banna allt samstarf milli kirkju og skóla borgarinnar og allt það skólastarf sem hugsanlega hefur trúarlega skírskotun.  Látið er í veðri vaka að þessi bönn eigi að draga úr umkvörtunum foreldra, semja frið og skapa skýrar reglur fyrir stjórnendur leik- og  grunnskóla. Þetta er fyrirsláttur. Reyndin er öðru nær.  Engar tölulegar upplýsingar eru til um þessar meintu kvartanir.  Þegar ég var formaður Mannréttindaráðs á síðasta kjörtímabili varð ég þess ekki vör  að foreldrar upp til hópa hefðu áhyggjur af samstarfi kirkju og skóla.                                                                                                                 Að kalla svona bönn og skilyrðingar leiðbeinandi fyrir skólastjórnendur eru hrein öfugmæli. Þau vekja þvert á móti upp ógrynni álitamála sem með einstrengislegri afstöðu geta hæglega breytt öllu skólastarfi í menningarlegt tómarúm  – skilyrtu af túlkunum og oftúlkunum embættismanna úti í bæ:  Mega skólakórar ekki syngja sálma? Má ekki syngja þjóðsönginn sem er sálmur? Má ekki kenna börnum heilræðavísur sr. Hallgríms?  Verður kennara bannað að segja ,,Guð hjálpi þér ´´- ef einhver hnerrar ? Mega börn ekki teikna  jólakort með mynd af jesúbarninu í jötunni? Og mega prestar ekki sinna áfallahjálp í skólum þegar dauðsföll ber að garði?

Tillagan ber vott um trúnaðarbrest gagnvart skólastjórum og kennurum. Meirihluti mannréttindaráðs treystir augljóslega ekki þessum aðilum til að standa vörð um mannréttindi nemenda  sinna og forráðamanna þeirra við núverandi skipan.   

Ég er sannfærð um að skólastjórar og kennarar í Reykjavík brjóta ekki á mannréttindum nemenda sinna eða forráðamanna þeirra.  Þeir eru upp til hópa víðsýnt, velmenntað og velmeinandi fólk sem leggur sig fram við það að standa  vörð um velferð og réttindi sinna skjólstæðinga. Auk þess tel ég afar mikilvægt að skólar borgarinnar séu sem sjálfstæðastir: Þeir skapi sér sérstöðu á eigin forsendum með frumkvæði eigin starfsfólks  og myndi þannig fjölbreytni í skólastarfi. Það er því engin þörf á  þeim skilyrðingum á reykvísku skólastarfi sem tillagan gerir ráð fyrir.

 Þessi tillaga er ekki það sáttaboð sem forráðamenn hennar reyna að telja okkur trú um. Þar tala viðbrögðin við henni skýrustu máli. Hún er þvert á móti aðför að íslensku samfélagi, menningu þess, sögu og tungu.  Alvarlegustu afleiðingar þessarar tillögu gætu ýtt undir tortryggni og andúð á nýbúum samfélagsins. Við skulum vona að svo verði ekki, enda eiga þeir engan þátt í þessari illa ígrunduðu tillögu.

 

 

Miðborg fyrir alla

Lagði fram tillögu í mannréttindaráði borgarinnar áðan um að fjölga
bekkjum á Laugavegi til að auka aðgengi aldraðra og hreyfihamlaðra að
miðborginni. Mikilvægt er að allir geti notið þeirrar menningar og
mannlífs sem miðborgin hefur upp á að bjóða. Átak í fjölgun bekkja
mundi auk þess ýta undir aukna útivist og hreyfingu þessara hópa.
Laugavegurinn er sérstaklega heppilegur fyrir verkefni af þessu tagi
þar sem hann er upphitaður og myndi því nýtast vel allan ársins hring.

Raunhæfa lausn á húsnæðisvanda Vesturbæjarskóla

Íþrótta- og tómstundaráð Reykjavíkur samþykkti rétt í þessu á fundi sínum að reynt yrði að leita allra leiða til að leysa húsnæðisvanda frístundaheimilisins við Vesturbæjarskóla með öðrum hætti en að koma fyrir lausum skólastofum á leiksvæði barnanna.